Zaterdag 15/03/14. Paihia.

Gewoon weer vroeg wakker geworden. Ik hoop echt dat dit doorzet m’n co-schappen in. Anyhoo, de cycloon raast nog steeds, al moet ik zeggen dat het meer klinkt als een enorm zware regenbui. Dan maar een reisverslagbijhoud/filmkijkdag van maken. Helaas blijkt de hosteleigenaar het idee te hebben dat wij vandaag weer opdonderen dus tegen 10en komt ie ons uitchecken. Er is gelukkig nog ruimte in het hostel in andere kamers, maar er moet dus wel even bijbetaald en verplaatst worden. “Maar ik heb nu geen cash” “Er is een ATM op 5 minuten rennen van hier” *We werpen beiden een blik op de regen die met windhozen de straten teistert* “It’s not gonna stop for hours mate, and there’s a backpacker bus arriving in half an hour”. Eieren en een nat pak voor m’n geld gekozen.
Rond het middaguur droogt het even op en ga ik de schade van de huurauto maar eens opnemen. Niet alleen staat die er gewoon prima bij, verderop langs het strand vind ik even 20 dollar naast een gestrand schip. Ik voel me net een plunderaar in een post-apocalyptische wereld. Zo groot is de schade trouwens niet. Hier en daar een boot tegen de kade geworpen, een steiger opengebroken, boompje om. Dat soort werk.
Tijdens de lunch schuift een Duits meisje aan met als enige heldere doel m’n dag verzieken. Glimlachend verteld ze ongevraagd dat alles wat ik net zei dat ik graag zou doen hier niet mogelijk is vanwege het weer, want zo vertelt ze, dit was Lusi nog niet eens echt. Ik geloof ‘r niet, slik m’n broodje in één keer door en vertrek weer. Inmiddels is echter het noodweer opnieuw begonnen en moet ik die trut nog gelijk geven ook… Nou ja, we gaan zien hoe morgen en overmorgen uitpakken… Voor nu heb ik eindelijk zo’n genoegdoenend punt bereikt waar ik bij ben met m’n reisverslag. Dat dan weer wel.