Zondag 16/03/2014. Whitianga.
Blijf op de hoogte en volg Joost
16 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Whitianga
Ongelooflijk hoe zo’n klein meisje als Haz snurkend meer geluid in de ruimte kan krijgen dan wakend. Ik had gelukkig oortjes in, maar haar arme vriendje moet zich comateus gedronken hebben om dit te doorstaan.
Volgende ochtend was de cycloon eindelijk overgewaaid. Nog steeds enorm donker en onaangenaam ogende zee, dus weer geen zeiltochtjes. Laat staan hangen met dolfijnen. Die zijn inmiddels waarschijnlijk toch landinwaarts gewaaid. Myriam en een Argentijnse boy stellen voor om ‘m te boeken naar het warme Zuiden en daar kan ik me eigenlijk wel in vinden. Met m’n reebruine ogen de rest van de kamerhuur kunnen refunden, de Britten gewekt en gevraagd of ze mee wilden. Ze wilden graag naar Auckland, dus ook zij pakten hun spullen en probeerden hun resterende dagen terug te krijgen. De hostelbaas voorzag echter waarschijnlijk een uitloop van gasten als ie hen ook hun geld teruggaf, dus zij konden ernaar fluiten helaas.
Alsnog op weg met z’n vijven: de Britten af te zetten in Auckland, de Argentijn richting Tauranga en wij door naar Whitianga in Coromandel Bay voor heetwatervallen. De pa van Haz blijkt chef in Wellington en ze nodigt ons uit om langs te komen tegen de tijd dat we daar zijn, dus hopelijk zien we hen nog. Myriam en ik stopten uiteraard weer elke 5 minuten voor foto’s, want de landschappen waren weer genadeloos mooi overal. Tegen de avond nog op zoek gegaan langs de kust naar een verborgen strand dat het mooiste zou zijn van NZ, maar lastig te bereiken dus geheel onaangetast.
Na slechts een half uurtje rotsklauteren en wat jungleparkour staan we dan inderdaad moederziel alleen op een reusachtig stuk strand waar monsterlijke golven op kapotslaan. Ik zweer ooit als volleerd surfer hier terug te keren en me te meten tegen de natuur. Nu komt echter het tij op en moeten we maken dat we veilig terugkomen.
Nog een uurtje rijden komen we dan eindelijk in Whitianga aan waar we het eerste backpackershostel in duiken. Direct zelf een avondwandeling door de stad gemaakt. Een ongelooflijk heldere volle man schijnt een pad op de zee in de baai en het is doodstil zo buiten het seizoen om. Ik heb vanavond ook moeite de aantrekkingskracht van de maan te weerstaan.
Volgende ochtend was de cycloon eindelijk overgewaaid. Nog steeds enorm donker en onaangenaam ogende zee, dus weer geen zeiltochtjes. Laat staan hangen met dolfijnen. Die zijn inmiddels waarschijnlijk toch landinwaarts gewaaid. Myriam en een Argentijnse boy stellen voor om ‘m te boeken naar het warme Zuiden en daar kan ik me eigenlijk wel in vinden. Met m’n reebruine ogen de rest van de kamerhuur kunnen refunden, de Britten gewekt en gevraagd of ze mee wilden. Ze wilden graag naar Auckland, dus ook zij pakten hun spullen en probeerden hun resterende dagen terug te krijgen. De hostelbaas voorzag echter waarschijnlijk een uitloop van gasten als ie hen ook hun geld teruggaf, dus zij konden ernaar fluiten helaas.
Alsnog op weg met z’n vijven: de Britten af te zetten in Auckland, de Argentijn richting Tauranga en wij door naar Whitianga in Coromandel Bay voor heetwatervallen. De pa van Haz blijkt chef in Wellington en ze nodigt ons uit om langs te komen tegen de tijd dat we daar zijn, dus hopelijk zien we hen nog. Myriam en ik stopten uiteraard weer elke 5 minuten voor foto’s, want de landschappen waren weer genadeloos mooi overal. Tegen de avond nog op zoek gegaan langs de kust naar een verborgen strand dat het mooiste zou zijn van NZ, maar lastig te bereiken dus geheel onaangetast.
Na slechts een half uurtje rotsklauteren en wat jungleparkour staan we dan inderdaad moederziel alleen op een reusachtig stuk strand waar monsterlijke golven op kapotslaan. Ik zweer ooit als volleerd surfer hier terug te keren en me te meten tegen de natuur. Nu komt echter het tij op en moeten we maken dat we veilig terugkomen.
Nog een uurtje rijden komen we dan eindelijk in Whitianga aan waar we het eerste backpackershostel in duiken. Direct zelf een avondwandeling door de stad gemaakt. Een ongelooflijk heldere volle man schijnt een pad op de zee in de baai en het is doodstil zo buiten het seizoen om. Ik heb vanavond ook moeite de aantrekkingskracht van de maan te weerstaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
